Pahiatua to niewielka miejscowość, położona około 150 kilometrów na północny wschód od Wellington na Wyspie Północnej w Nowej Ze- landii. Podczas II wojny świato- wej, grupa 733 polskich dzieci oraz 105 osób polskiego personelu opiekuńczego przybyła do...
More
Pahiatua to niewielka miejscowość, położona około 150 kilometrów na północny wschód od Wellington na Wyspie Północnej w Nowej Ze- landii. Podczas II wojny świato- wej, grupa 733 polskich dzieci oraz 105 osób polskiego personelu opiekuńczego przybyła do Pahiatua. Większość z dzieci straciła część lub całość swojej najbliższej rodziny po deportacji w głąb ZSRR w latach 1940–1941. Dzięki stali- nowskiej „amnestii” wraz z Armią Ander- sa dzieci dostały się do Iranu (Persji), gdzie do- chodziły do zdro- wia. Rząd Polski w Lon- dynie zaapelował do Ligi Narodów o pomoc w znalezieniu czasowego schronienia dla polskich cywilów i dzieci. Pomoc, jako jeden z niewielu krajów, zaoferowała No- wa Zelandia. Dzięki po- mocy Marii Wodzickiej oraz Janet Fraser oraz ich mężom, konsulowi RP w N o w e j Z e l a n - dii Kazimierzowi A. W o d z i c k i e - mu i premierowi Nowej Zelandii Peterowi Frase- rowi pod koniec 1943 r. zostały zapro- szone do No- wej Zelandii na okres do zakończenia wojny. Grupa dotar
Less
