Avoa
Chámome Mateu, teño 8 anos e hoxe cúmprese un ano dende a morte da miña
avoa. Pese a miña curta idade xa sei o dura que é a vida e como imos acabar todos,
olvidados nun burato ou ciscados nalgún lugar.
Os primeiros días todo o mundo fala de ti,...
More
Avoa
Chámome Mateu, teño 8 anos e hoxe cúmprese un ano dende a morte da miña
avoa. Pese a miña curta idade xa sei o dura que é a vida e como imos acabar todos,
olvidados nun burato ou ciscados nalgún lugar.
Os primeiros días todo o mundo fala de ti, pero pouco a pouco, sexas quen sexas vas
caendo no olvido ata que ninguén te recorda e pasas a formar parte da historia. Pero
que historia? Ao final somos un máis do montón, pero miña avoa deixoume claro que
non podo caer nese olvido, teño que ser alguén nesta vida.
A miña avoa non quería caer nese esquecemento, por iso, hoxe 12 de agosto,
escribo este texto, que deixarei na miña habitación, para non olvidarme de ti, avoa:
Como todos os veráns pasaba coa miña nai un mes en Senande, a nosa aldea.
Pese a deixar a cidade e aos meus amigos do colexio, encantábame cambiar de aires.
En Senande a miña mellor amiga era miña avoa, a persoa que sen dúbida, marcou a
miña infancia (e o que me queda). Tiña 80 anos e sempre, pese as súas pob
Less