¡Ouh viños antergos de Amandi e de Quiroga con prestixio de hexámetros latinos.
.
.
!
¡Viños de Valdeorras que en vós tendes o vello ouro do Sil: soño e leenda.
.
.
!
Manuel María
“Cando os garipos deixaban a rañola ñas...
More
¡Ouh viños antergos de Amandi e de Quiroga con prestixio de hexámetros latinos.
.
.
!
¡Viños de Valdeorras que en vós tendes o vello ouro do Sil: soño e leenda.
.
.
!
Manuel María
“Cando os garipos deixaban a rañola ñas lirias, e o desfoscar o dia agañaban a
tarazana, xempre algen da familurria oreteaba polos mireos, as veces a bata, outras a
belena.
A quilma alombada con ruxas, maragotas, algo de bérrea, longaños ñon
pouco de dulzórreo ñe de requicha.
Na caixumela algunhas tricantas que iba tratar de feirear, alambruxo pra manchar ñe
xuiñas para facer sua.
Maquinaba un dia ñautro.
Pola gaurra xoulaba onde podia, si
nunha ameixúa millor ca nunha parrián, o fin ño cabo ca parrela faise boa almadurria
pra chantar a cachamea.
Cando nalgun vilón atopaba autro garipo, podia xirgar mentras botaba un mecaio
quinda estaba pallifado na xabeca.
Habia que chusar anque oretee ou axa barruxo, porque facía fal
Less
