“A UTILIDADE DO INUTIL”, podería estar aquí a clave da felicidade...
"Temos unha lingua propia, moi lírica, moi lercha. E un acento con moitas curvas, afrodisíaco"
( Manuel Rivas)
FALA. MANUEL MARÍA
O idioma é a chave
coa que abrimos o mundo:
o salouco máis...
More
“A UTILIDADE DO INUTIL”, podería estar aquí a clave da felicidade...
"Temos unha lingua propia, moi lírica, moi lercha. E un acento con moitas curvas, afrodisíaco"
( Manuel Rivas)
FALA. MANUEL MARÍA
O idioma é a chave
coa que abrimos o mundo:
o salouco máis feble,
o pesar máis profundo.
O idioma é a vida,
o coitelo da dor,
o murmurio do vento,
a palabra de amor.
O idioma é o tempo,
é a voz dos avós
e ese breve ronsel
que deixaremos nós.
O idioma é un herdo,
patrimonio do pobo,
maxicamente vello,
eternamente novo.
O idioma é a patria,
a esencia máis nosa,
a creación común
meirande e poderosa.
O idioma é a forza
que nos xungue e sostén.
¡Se perdemos a fala
non seremos ninguén!
O idioma é o amor,
o latexo, a verdade,
a fonte da que agroma
a máis forte irmandade.
Renunciar ao idioma
é ser mudo e morrer.
¡Precisamos a lingua
se queremos vencer!
ROSALÍA de Padrón...
“Maio longo, maio longo
fuches curto para min,
veu contigo a miña dicha,
volveu contigo a fuxir”
“Vente noite vai fuxindo,
vent
Less
